Δωρεάν Εγγραφή
[ultimatemember form_id="1649"]
Κάθε γονιός θέλει να χτίσει μια σχέση εμπιστοσύνης με το παιδί του. Να δημιουργήσει έναν ασφαλή χώρο όπου το παιδί θα αισθάνεται άνετα να εκφραστεί, να δείξει τις ανησυχίες του, τις αποτυχίες του και τα όνειρά του. Πολλές φορές, ωστόσο, η επικοινωνία αυτή γίνεται δύσκολη. Τα παιδιά, ειδικά σε νεαρές ηλικίες, δεν μπορούν πάντα να εκφράσουν τα συναισθήματά τους με λέξεις. Κι εσύ, ως γονιός, προσπαθείς να καταλάβεις πώς να τα προσεγγίσεις.
Εδώ είναι που η ενσυναίσθηση παίζει καθοριστικό ρόλο. Η ενσυναίσθηση δεν είναι απλώς η κατανόηση του πώς νιώθει κάποιος άλλος – είναι η προσπάθεια να νιώσεις αυτό που νιώθει το παιδί σου και να δείξεις ότι το καταλαβαίνεις. Είναι η βάση για να δημιουργήσεις μια σχέση εμπιστοσύνης που αντέχει στον χρόνο.
Ας ξεκινήσουμε από τα βασικά. Η ενσυναίσθηση είναι η ικανότητα να «μπαίνεις στα παπούτσια» του άλλου, να κατανοείς τα συναισθήματα και τις αντιδράσεις του, χωρίς να τον κρίνεις. Δεν έχει να κάνει με το να λυπάσαι το παιδί σου – αυτό είναι η συμπάθεια. Η ενσυναίσθηση είναι πολύ πιο δυνατή. Σημαίνει ότι δεν στέκεσαι απ’ έξω και παρακολουθείς τα συναισθήματα του παιδιού σου, αλλά συμμετέχεις σε αυτά.
Για παράδειγμα, φαντάσου μια κατάσταση όπου το παιδί σου επιστρέφει από το σχολείο θυμωμένο και απογοητευμένο. Αν η αντίδρασή σου είναι «Μην ανησυχείς, όλα θα πάνε καλά» ή «Δεν είναι τόσο σοβαρό», το παιδί μπορεί να νιώσει ότι τα συναισθήματά του δεν έχουν σημασία.
Η ενσυναίσθηση, όμως, σε καλεί να κάνεις ένα βήμα πίσω και να προσπαθήσεις να καταλάβεις πραγματικά πώς νιώθει το παιδί σου. Ρώτησέ το: «Τι σε αναστάτωσε; Θέλεις να μου πεις πώς νιώθεις;» Αυτές οι απλές ερωτήσεις δείχνουν στο παιδί ότι είσαι δίπλα του και νοιάζεσαι.
Η ενσυναίσθηση είναι το θεμέλιο πάνω στο οποίο χτίζονται σχέσεις εμπιστοσύνης. Όταν το παιδί νιώθει ότι το καταλαβαίνεις, αρχίζει να νιώθει ασφαλές να εκφράσει τα συναισθήματά του και να ανοιχτεί. Η εμπιστοσύνη αυτή είναι κρίσιμη, όχι μόνο για τη σχέση σας, αλλά και για την ανάπτυξη της αυτοπεποίθησης του παιδιού.
Σκέψου ένα παιδί που ξέρει ότι, ό,τι κι αν γίνει, μπορεί να έρθει σε εσένα για να μιλήσει. Αυτό το παιδί θα νιώσει ότι δεν είναι ποτέ μόνο του στις δυσκολίες του. Η σχέση αυτή του δίνει τη δύναμη να αντιμετωπίζει τις προκλήσεις με σιγουριά, γνωρίζοντας ότι έχει έναν σύμμαχο που το κατανοεί και το υποστηρίζει. Το παιδί σου χρειάζεται να νιώσει ότι το ακούς χωρίς να το κρίνεις, κι αυτή είναι μια δεξιότητα που μπορείς να καλλιεργήσεις καθημερινά.
Ας δούμε τώρα τι συμβαίνει πολλές φορές στη δυναμική γονιού-παιδιού, όπου οι καλές προθέσεις των γονιών μπορεί να διαφέρουν από αυτό που πραγματικά χρειάζονται τα παιδιά τους.
Τι κάνουν οι γονείς: Όταν το παιδί αντιμετωπίζει ένα πρόβλημα, είτε είναι στο σχολείο είτε στις φιλίες του, πολλοί γονείς προσπαθούν να το λύσουν άμεσα. Λένε: «Μην ανησυχείς, απλώς κάνε αυτό…» ή «Θα μιλήσω με τον δάσκαλό σου, θα το τακτοποιήσω». Η προτεραιότητά τους είναι να διορθώσουν την κατάσταση, για να μη νιώθει το παιδί άγχος ή απογοήτευση.
Τι θέλουν τα παιδιά: Πριν από οποιαδήποτε λύση, τα παιδιά θέλουν να τα ακούσετε. Θέλουν να καταλάβουν ότι τα συναισθήματά τους έχουν αξία και ότι τα βιώματά τους είναι σημαντικά. Συχνά, ένα παιδί που παραπονιέται για έναν φίλο ή μια δυσκολία στο σχολείο, δεν αναζητά λύση αμέσως. Θέλει κάποιον να το ακούσει και να καταλάβει πώς νιώθει.
Συμβουλή: Αντί να δίνετε λύσεις αμέσως, ρωτήστε: «Πώς νιώθεις για αυτό;» ή «Θέλεις να μου πεις περισσότερα για το τι συνέβη;» Δείξτε τους ότι είστε εκεί για να ακούσετε πριν σκεφτείτε λύσεις.
Τι κάνουν οι γονείς: Όταν τα παιδιά παίρνουν αποφάσεις ή κάνουν πράγματα που φαίνονται λάθος στα μάτια των γονιών, η αντίδραση είναι συχνά κριτική. Λένε: «Γιατί έκανες αυτό; Θα έπρεπε να είχες κάνει κάτι άλλο». Οι γονείς μπορεί να το κάνουν για να βοηθήσουν το παιδί να αποφεύγει λάθη, αλλά η κριτική αυτή συχνά αποδυναμώνει την αυτοπεποίθησή του.
Τι θέλουν τα παιδιά: Τα παιδιά θέλουν αποδοχή. Θέλουν να νιώσουν ότι οι αποφάσεις τους έχουν αξία, ακόμα και αν δεν είναι οι καλύτερες. Δεν σημαίνει ότι πρέπει να συμφωνείτε πάντα με τις επιλογές τους, αλλά η κατανόηση και η στήριξη μπορούν να κάνουν θαύματα.
Συμβουλή: Αντί να κριτικάρετε την επιλογή τους, ρωτήστε: «Τι σε έκανε να πάρεις αυτή την απόφαση;» ή «Πώς ένιωσες γι’ αυτό;» Βοηθήστε το παιδί να δει το αποτέλεσμα της πράξης του και να σκεφτεί τρόπους βελτίωσης την επόμενη φορά, χωρίς να το απορρίψετε.
Τι κάνουν οι γονείς: Πολλοί γονείς έχουν μεγάλες προσδοκίες και ενθαρρύνουν τα παιδιά τους να τα πηγαίνουν καλά σε κάθε τομέα, είτε είναι το σχολείο, είτε είναι τα αθλήματα, είτε είναι οι κοινωνικές σχέσεις. Όταν το παιδί δεν ανταποκρίνεται σε αυτές τις προσδοκίες, μπορεί να αισθάνεται πίεση και απογοήτευση. Συχνά, ακούει: «Μπορείς να τα πας καλύτερα την επόμενη φορά» ή «Αυτό δεν είναι αρκετό».
Τι θέλουν τα παιδιά: Τα παιδιά θέλουν να νιώσουν ότι η προσπάθειά τους αναγνωρίζεται, ακόμα και όταν το αποτέλεσμα δεν είναι τέλειο. Θέλουν να ακούσουν ότι η αξία τους δεν εξαρτάται από το αποτέλεσμα, αλλά από την επιμονή τους να προσπαθήσουν.
Συμβουλή: Αντί να επικεντρώνεστε μόνο στο αποτέλεσμα, πείτε: «Είμαι περήφανος/η για την προσπάθεια που έβαλες σε αυτό» ή «Το σημαντικό είναι ότι προσπάθησες και έμαθες κάτι». Η επιβράβευση της προσπάθειας βοηθά το παιδί να αναπτύξει μια υγιή αυτοπεποίθηση.
Τι κάνουν οι γονείς: Σε μια προσπάθεια να προστατεύσουν τα παιδιά τους από λάθη και απογοητεύσεις, οι γονείς πολλές φορές ελέγχουν κάθε τους κίνηση. Τους λένε πώς να κάνουν κάτι σωστά και επεμβαίνουν σε κάθε απόφαση ή επιλογή που μπορεί να οδηγήσει σε λάθος.
Τι θέλουν τα παιδιά: Τα παιδιά, αντίθετα, θέλουν χώρο να αναπτύξουν τη δική τους κρίση. Θέλουν να μάθουν από τα λάθη τους, ακόμα κι αν αυτό σημαίνει να περάσουν στιγμές απογοήτευσης. Μέσα από τα λάθη, τα παιδιά αναπτύσσουν την αυτονομία και την αυτοπεποίθησή τους.
Συμβουλή: Αντί να παρεμβαίνετε σε κάθε βήμα, αφήστε το παιδί σας να δοκιμάσει και να αποτύχει. Ρωτήστε το: «Τι έμαθες από αυτό;» ή «Πώς θα το έκανες διαφορετικά την επόμενη φορά;» Δώστε του την ευκαιρία να αναπτύξει τις δικές του δεξιότητες και να μάθει από τα λάθη του.
Η ενσυναίσθηση δεν είναι μια θεωρία που εφαρμόζεται μόνο σε σοβαρές καταστάσεις. Μπορείς να τη χρησιμοποιήσεις στις πιο απλές, καθημερινές στιγμές.
Όταν δείχνεις ενσυναίσθηση στο παιδί σου, δεν χτίζεις μόνο τη σχέση σας – χτίζεις και την αυτοπεποίθησή του. Το παιδί που νιώθει ότι το καταλαβαίνουν και το αποδέχονται όπως είναι, αρχίζει να βλέπει τον εαυτό του με μεγαλύτερη αυτοεκτίμηση. Μαθαίνει να αναγνωρίζει τα συναισθήματά του, να τα διαχειρίζεται και να τα εκφράζει με υγιή τρόπο. Η ενσυναίσθηση είναι ο δρόμος προς την ενίσχυση της συναισθηματικής νοημοσύνης και της αυτοπεποίθησης.
Η ενσυναίσθηση δεν χρειάζεται μεγάλες, περίπλοκες κινήσεις. Χτίζεται μέσα από μικρές στιγμές, καθημερινές αλληλεπιδράσεις που δείχνουν στο παιδί σου ότι είσαι εκεί, ότι το ακούς και το κατανοείς. Όταν καλλιεργείς την ενσυναίσθηση στη σχέση σας, δημιουργείς έναν ασφαλή χώρο όπου το παιδί μπορεί να εκφράσει τα συναισθήματά του, να μάθει από αυτά και να αναπτύξει υγιή αυτοπεποίθηση.
Χτίζεις, λοιπόν, όχι μόνο τη σχέση σου με το παιδί σου, αλλά και τη σχέση που θα έχει με τον εαυτό του για μια ζωή.
Κάνε εγγραφή και θα έχεις πρόσβαση σε δωρεάν υλικό, προτάσεις και περισσότερο περιεχόμενο κάθε εβδομάδα!