6 βήματα για να γίνετε ώριμοι γονείς.

Η ζωή σας αντικατοπτρίζει τις επιλογές σας. Η στάση που υιοθετείτε, οι αποφάσεις που παίρνετε, οι μικρές καθημερινές σας πράξεις – όλα αυτά διαμορφώνουν την ποιότητα της ζωής σας. Και ως ώριμοι γονείς, ο τρόπος που στέκεστε απέναντι στις προκλήσεις και τα συναισθήματά σας δεν επηρεάζει μόνο εσάς. Δημιουργεί ένα αόρατο μονοπάτι που ακολουθούν τα παιδιά σας.

Αλλά ας ξεκαθαρίσουμε κάτι: η αλλαγή δεν είναι για τους αδύναμους. Δεν πρόκειται για μεγάλες δηλώσεις ή “τέλειες” στιγμές. Είναι οι μικρές πράξεις αυτογνωσίας που κανείς δεν βλέπει. Είναι το να σταματήσετε πριν υψώσετε τη φωνή σας. Είναι το να αναγνωρίσετε έναν παλιό τρόπο σκέψης που δεν σας εξυπηρετεί πια.

Η συναισθηματική ωριμότητα δεν αφορά το να είστε τέλειοι γονείς. Αφορά το να είστε γονείς που εξελίσσονται. Που δίνουν στον εαυτό τους την άδεια να αποτύχουν και τη δύναμη να προσπαθήσουν ξανά.

Σε αυτό το άρθρο, θα βρείτε 6 πρακτικά βήματα για να αναπτύξετε τη δική σας συναισθηματική σοφία. Όχι για να “διορθώσετε” τα παιδιά σας, αλλά για να επενδύσετε στον εαυτό σας. Γιατί η αλλαγή ξεκινάει πάντα από μέσα. Και αυτή η αλλαγή, μικρή αλλά σταθερή, είναι που μεταμορφώνει τις ζωές όλων γύρω σας.

1. Αναγνωρίστε τις Δικές σας Συναισθηματικές Αντιδράσεις

Παράδειγμα:
Είναι εκείνη η στιγμή που όλα πάνε στραβά. Το σπίτι είναι άνω-κάτω, το παιδί σας κάνει φασαρία, και εσείς ήδη κουβαλάτε όλο το βάρος της ημέρας. Το αίμα σας βράζει. Ανοίγετε το στόμα σας να πείτε κάτι, αλλά σταματάτε. Σκέφτεστε: “Γιατί νιώθω έτσι; Τι είναι αυτό που με έχει φέρει εδώ;”

Ας είμαστε ειλικρινείς. Οι άνθρωποι δεν αλλάζουν εύκολα. Ούτε κι οι γονείς. Οι αντιδράσεις μας είναι αποτέλεσμα χρόνων. Συνήθειες, πληγές, εμπειρίες – όλα αυτά γίνονται το φόντο πάνω στο οποίο ζωγραφίζουμε τις καθημερινές μας εκρήξεις. Αλλά η ωριμότητα δεν είναι το να είσαι τέλειος. Είναι το να σταματήσεις, έστω για μια στιγμή, και να δεις τον εαυτό σου όπως είναι: ακατάστατος, κουρασμένος, αλλά και αποφασισμένος να μην επιτρέψεις στις παλιές σου συνήθειες να ελέγχουν το παρόν σου.

Λύση:
Το πρώτο βήμα είναι να σταθείτε. Όχι να τρέξετε να διορθώσετε, ούτε να καταπνίξετε τον θυμό σας. Σταθείτε και αναρωτηθείτε:

1. “Αυτό που νιώθω τώρα έχει να κάνει πραγματικά με το παιδί μου ή με κάτι βαθύτερο;”
2. “Τι θα μπορούσα να κάνω διαφορετικά την επόμενη φορά;”
3. “Τι θα έλεγα στον εαυτό μου αν ήμουν ο φίλος που χρειάζομαι;”

Μην περιμένετε μια εύκολη απάντηση. Μην περιμένετε να αλλάξει η κατάσταση σε μια μέρα. Αλλά κάθε φορά που σταματάτε και κοιτάτε τον εαυτό σας στον καθρέφτη, είστε ένα βήμα πιο κοντά στον γονέα που θέλετε να είστε.

2. Επιλέξτε σε Ποιον Μοιράζεστε τις Εξελίξεις σας

Παράδειγμα:
Ήταν μια μεγάλη μέρα. Είχατε μια σημαντική νίκη στη δουλειά ή μια υπέροχη στιγμή σύνδεσης με το παιδί σας, και γεμάτοι ενθουσιασμό, θέλετε να το μοιραστείτε. Αλλά μόλις το λέτε σε έναν φίλο ή συγγενή, η απάντηση έρχεται κοφτή: “Ωραία, αλλά έχεις σκεφτεί τι μπορεί να πάει στραβά;” Ξαφνικά, ο ενθουσιασμός σας εξατμίζεται.

Οι γονείς συχνά κουβαλούν το βάρος της αμφιβολίας, και όταν μοιράζεστε τις εξελίξεις σας με ανθρώπους που δεν βλέπουν τον κόσμο μέσα από τον ίδιο αισιόδοξο φακό, το βάρος αυτό γίνεται ακόμα πιο βαρύ. Το να είστε συναισθηματικά ώριμοι σημαίνει να γνωρίζετε ποιοι άνθρωποι είναι ικανοί να σας στηρίξουν χωρίς να σας αποθαρρύνουν. Δεν είναι όλοι οι άνθρωποι που αγαπάτε κατάλληλοι για όλα τα κομμάτια της ζωής σας

Αυτό δεν σημαίνει ότι απορρίπτετε όσους δεν ανταποκρίνονται στις προσδοκίες σας. Σημαίνει ότι επιλέγετε με σύνεση πού και πώς μοιράζεστε τις πιο ευαίσθητες στιγμές σας. Οι άνθρωποι που σας κάνουν να νιώθετε ότι είστε αρκετοί όπως είστε, είναι εκείνοι που σας δίνουν τον χώρο να ανθίσετε.

Λύση:

1. Παρατηρήστε τις αντιδράσεις. Πώς νιώθετε όταν μοιράζεστε κάτι σημαντικό με κάποιον; Ενθουσιασμό ή απογοήτευση;
2. Θέστε όρια. Δεν χρειάζεται να μοιράζεστε τα πάντα με όλους. Μπορείτε να πείτε: “Αυτό είναι κάτι που προτιμώ να συζητήσω με κάποιον που με καταλαβαίνει καλύτερα.”
3. Βρείτε τους ανθρώπους σας. Εστιάστε σε εκείνους που σας ενθαρρύνουν, που σας επιτρέπουν να είστε ευάλωτοι και χαρούμενοι ταυτόχρονα.

Η συναισθηματική ωριμότητα είναι να προστατεύετε τον εαυτό σας από τις αμφιβολίες των άλλων, χωρίς να κλείνεστε. Μοιραστείτε τα όνειρα και τις νίκες σας με αυτούς που μπορούν να τα χειριστούν. Όταν κάνετε αυτή την επιλογή, δεν φροντίζετε μόνο τον εαυτό σας. Δείχνετε στα παιδιά σας ότι η υποστήριξη είναι θεμελιώδες κομμάτι των υγιών σχέσεων.

3. Θέστε Όρια που Προστατεύουν την Ευημερία σας

Παράδειγμα:
Είναι Κυριακή απόγευμα, και το μόνο που θέλετε είναι λίγος χρόνος για τον εαυτό σας. Αλλά το παιδί σας απαιτεί την προσοχή σας, τα email της δουλειάς αρχίζουν να συσσωρεύονται, και ένας φίλος σας καλεί για “μια χάρη”. Κάθε κομμάτι σας θέλει να πει “όχι”, αλλά η ενοχή σας πιέζει να ανταποκριθείτε σε όλα. Και έτσι, θυσιάζετε την ξεκούρασή σας για να ικανοποιήσετε τους πάντες – εκτός από τον εαυτό σας.

Τα όρια δεν είναι τοίχοι. Είναι πόρτες που σας επιτρέπουν να επιλέξετε ποιος και τι θα έχει πρόσβαση στον χρόνο, την ενέργεια και την ηρεμία σας. Η απουσία ορίων είναι ο γρηγορότερος δρόμος προς την εξάντληση. Αν λέτε πάντα “ναι”, δεν προστατεύετε την ευημερία σας. Και όταν εσείς δεν φροντίζετε τον εαυτό σας, δεν μπορείτε να φροντίσετε ούτε τους άλλους

Το να θέσετε όρια δεν είναι εγωιστικό. Είναι στρατηγικό. Σας επιτρέπει να είστε παρόντες στις στιγμές που πραγματικά έχουν σημασία, και όχι απλώς διαθέσιμοι παντού. Είναι μια καθημερινή δήλωση ότι εκτιμάτε τον εαυτό σας και τις σχέσεις που σας στηρίζουν.

Λύση:

1. Αξιολογήστε τις προτεραιότητές σας. Τι είναι πραγματικά σημαντικό για εσάς αυτή τη στιγμή; Τι προσθέτει αξία στη ζωή σας;
2. Προγραμματίστε τον χρόνο σας. Δεσμευτείτε για πράγματα που σας γεμίζουν και αφήστε χώρο για τον εαυτό σας. Πείτε: “Αυτός ο χρόνος είναι για μένα.”
3. Μάθετε να λέτε “όχι” με σεβασμό. Δεν χρειάζεται να εξηγείτε ή να απολογείστε. Πείτε: “Δεν μπορώ τώρα, αλλά σε ευχαριστώ που σκέφτηκες εμένα.”

Όταν αρχίσετε να θέτετε όρια, μπορεί να συναντήσετε αντίσταση. Οι άνθρωποι έχουν συνηθίσει στην παλιά σας στάση. Αλλά αυτή η δυσκολία είναι προσωρινή. Κάθε “όχι” που λέτε είναι ένα “ναι” στον εαυτό σας. Και αυτό το “ναι” σας οδηγεί σε μια ζωή με περισσότερη ηρεμία, δύναμη και νόημα.

4. Μην Αναλαμβάνετε την Ευθύνη για τα Συναισθήματα των Άλλων

Παράδειγμα:
Το παιδί σας είναι θυμωμένο επειδή αρνηθήκατε να του δώσετε το tablet πριν από το δείπνο. Τα δάκρυά του σας τρυπούν την καρδιά. “Μήπως είμαι σκληρός;” σκέφτεστε. Οι ενοχές αρχίζουν να σας κατακλύζουν, και για μια στιγμή, θέλετε να αλλάξετε γνώμη, να κάνετε την κατάσταση πιο εύκολη – για εκείνο, αλλά και για εσάς.

Ας πούμε τα πράγματα όπως είναι. Η ζωή είναι σκληρή. Οι σχέσεις είναι ακατάστατες. Και εσείς, σαν γονέας, δεν είστε εδώ για να προστατέψετε τα παιδιά σας από κάθε δυσάρεστο συναίσθημα. Η δουλειά σας δεν είναι να σβήνετε τις φλόγες τους, αλλά να τους δείξετε πώς να τις αντέχουν.

Οι άνθρωποι, ακόμη και τα παιδιά σας, θα προβάλλουν πάνω σας τη δική τους δυσαρέσκεια, τα δικά τους συναισθήματα. Αλλά το να αναλαμβάνετε αυτή την ευθύνη δεν σας κάνει καλό γονιό. Σας κάνει κουρασμένο. Και όταν κουράζεστε να σώζετε τους πάντες, δεν σας μένει τίποτα για εσάς.

Ας είμαστε ειλικρινείς: δεν μπορείτε να ευχαριστήσετε τους πάντες. Και ούτε πρέπει να προσπαθείτε.

Λύση:

1. Αποδεχθείτε τη δυσφορία. Όταν κάποιος – το παιδί σας, ο σύντροφός σας – είναι θυμωμένος, αφήστε τον να νιώσει. Μην τρέχετε να λύσετε το πρόβλημα. Πείτε: “Καταλαβαίνω ότι νιώθεις έτσι. Είναι εντάξει.”
2. Επικεντρωθείτε στη δική σας αλήθεια. Ρωτήστε τον εαυτό σας: “Αυτό που έκανα ή είπα εξυπηρετεί το καλό μας μακροπρόθεσμα;” Αν ναι, μείνετε σταθεροί.
3. Μάθετε να αντέχετε την κριτική. Όχι όλα όσα λένε οι άλλοι για εσάς είναι αλήθεια. Μερικές φορές, είναι απλώς ο καθρέφτης των δικών τους συναισθημάτων.

Ο Bukowski έλεγε: “Μη σπαταλάς το χρόνο σου προσπαθώντας να κερδίσεις την αποδοχή όλων. Δεν τη χρειάζεσαι.” Και ως γονέας, δεν χρειάζεται να κερδίσετε την έγκριση ούτε των παιδιών σας, ούτε των άλλων. Αυτό που χρειάζεστε είναι η ηρεμία να ξέρετε ότι κάνετε ό,τι καλύτερο μπορείτε. Και αυτό, φίλε μου, είναι αρκετό.

5. Επιβεβαιώστε τα Συναισθήματα Χωρίς να Χρειάζεται να Συμφωνείτε

Παράδειγμα:
Το παιδί σας φωνάζει: “Δεν είναι δίκαιο! Ποτέ δεν μου επιτρέπεις να κάνω αυτό που θέλω!” Μέσα σας, το μυαλό σας αρχίζει να αντιδρά: “Δεν είναι αλήθεια, πάντα προσπαθώ να είμαι δίκαιος.” Θέλετε να υπερασπιστείτε τον εαυτό σας, να εξηγήσετε, να διορθώσετε το παράπονό του. Αλλά σταματάτε και επιλέγετε έναν διαφορετικό δρόμο.

Η συναισθηματική ωριμότητα δεν είναι να αποφεύγεις τα συναισθήματα ή να προσπαθείς να τα διορθώσεις. Είναι να είσαι εκεί, να τα επιβεβαιώνεις, χωρίς να παραχωρείς τον έλεγχο ή να εγκαταλείπεις τις αξίες σου. Τα παιδιά, όπως και όλοι οι άνθρωποι, θέλουν πάνω απ’ όλα να νιώσουν ότι ακούγονται. Όταν τους δείχνετε ότι καταλαβαίνετε πώς νιώθουν, ακόμα κι αν δεν συμφωνείτε, δημιουργείτε μια γέφυρα σύνδεσης.

Η σύνδεση δεν απαιτεί να εγκαταλείπετε τα όριά σας ή να λέτε “ναι” σε όλα. Απαιτεί να λέτε: “Σε ακούω. Βλέπω πώς νιώθεις. Αυτό έχει σημασία για μένα.” Και μέσα από αυτή τη σύνδεση, διδάσκετε στο παιδί σας πώς να διαχειρίζεται τα δικά του συναισθήματα.

Λύση:

1. Ακούστε χωρίς άμυνα. Όταν το παιδί σας παραπονιέται ή εκφράζει θυμό, απλά ακούστε. Πείτε: “Ακούω ότι νιώθεις απογοητευμένος. Αυτό είναι δύσκολο.”
2. Επιβεβαιώστε τα συναισθήματά του. Δεν χρειάζεται να συμφωνήσετε με την άποψή του, αλλά μπορείτε να επιβεβαιώσετε την εμπειρία του. Πείτε: “Μπορώ να δω γιατί το νιώθεις έτσι.”
3. Μείνετε σταθεροί στα όρια σας. Πείτε: “Ξέρω ότι θέλεις να το κάνεις αυτό, αλλά η απάντησή μου είναι όχι. Σ’ αγαπώ, ακόμα κι αν είσαι θυμωμένος μαζί μου.”

Όπως λέει η Dr. Becky Kennedy, όταν επιβεβαιώνετε τα συναισθήματα χωρίς να αλλάζετε τη θέση σας, διδάσκετε στα παιδιά σας ότι η αγάπη και τα όρια μπορούν να συνυπάρχουν. Και, το πιο σημαντικό, τους δείχνετε ότι είναι εντάξει να νιώθουν όλα τα συναισθήματά τους, χωρίς να χρειάζεται να τα κρύβουν ή να τα απορρίπτουν.

6. Αποδεχθείτε ότι Δεν Μπορείτε να Βοηθήσετε Όλους

Παράδειγμα:
Ο έφηβος γιος σας περνάει μια δύσκολη φάση. Βλέπετε ότι δυσκολεύεται με τις ευθύνες του σχολείου και τις φιλίες του. Θέλετε να μπείτε στη μέση, να διορθώσετε τα πράγματα, να του πείτε τι να κάνει. Όμως, κάθε φορά που προσπαθείτε, εκείνος κλείνεται περισσότερο. Και ξαφνικά, συνειδητοποιείτε: η βοήθεια που θέλετε να δώσετε, δεν είναι αυτή που χρειάζεται.

Η πιο δύσκολη αλήθεια στη γονεϊκότητα – και στη ζωή – είναι ότι δεν μπορείτε να σώσετε κανέναν που δεν είναι έτοιμος να σωθεί. Η αλλαγή, η βελτίωση, η ανάπτυξη είναι μια εσωτερική διαδικασία. Μπορείτε να παρέχετε υποστήριξη, καθοδήγηση, και αγάπη. Αλλά δεν μπορείτε να κάνετε τη δουλειά για κανέναν.

Αυτό δεν είναι σημάδι αποτυχίας σας. Είναι η πραγματικότητα της ανθρώπινης φύσης. Όταν προσπαθείτε υπερβολικά να διορθώσετε τους άλλους, στερείτε από αυτούς την ευκαιρία να μάθουν, να αγωνιστούν και να μεγαλώσουν. Η πραγματική βοήθεια δεν είναι να τους σηκώσετε το βάρος. Είναι να τους δείξετε ότι μπορούν να το σηκώσουν μόνοι τους.

Λύση:

1. Παραχωρήστε χώρο. Αντί να διορθώνετε ή να παρεμβαίνετε, πείτε: “Είμαι εδώ για σένα, όποτε νιώσεις έτοιμος να μιλήσεις.”
2. Υποστηρίξτε χωρίς να ελέγχετε. Ρωτήστε: “Πώς μπορώ να σε βοηθήσω;” και αφήστε το παιδί σας να σας πει τι χρειάζεται.
3. Αποδεχθείτε την πορεία τους. Κατανοήστε ότι ο καθένας έχει το δικό του ταξίδι. Οι δυσκολίες τους είναι μέρος της ανάπτυξής τους, όχι κάτι που πρέπει να διορθώσετε.

Η πραγματική συναισθηματική ωριμότητα έρχεται όταν καταλάβετε ότι η δύναμή σας δεν βρίσκεται στο να ελέγχετε τις καταστάσεις ή τους ανθρώπους γύρω σας. Βρίσκεται στο να προσφέρετε τον χώρο και την υποστήριξη που χρειάζονται για να βρουν τον δικό τους δρόμο. Αυτό δεν είναι αδυναμία. Είναι πράξη εμπιστοσύνης. Σε αυτούς. Σε εσάς. Και στη ζωή.

Τι χρειάζονται να ξέρουν οι ώριμοι γονείς;

Η πορεία σας δεν είναι εύκολη. Κάθε μέρα είναι γεμάτη προκλήσεις, αμφιβολίες, αλλά και στιγμές ανείπωτης χαράς. Η συναισθηματική ωριμότητα δεν σημαίνει να τα κάνετε όλα σωστά. Σημαίνει να σηκώνεστε όταν πέφτετε. Να αναγνωρίζετε πότε χρειάζεται να σταματήσετε, να ακούσετε τον εαυτό σας και να του δώσετε την αγάπη που προσφέρετε σε όλους γύρω σας.

Τα παιδιά σας δεν χρειάζονται έναν τέλειο γονέα. Χρειάζονται έναν αληθινό γονέα. Έναν άνθρωπο που τους δείχνει ότι η εξέλιξη είναι δυνατή, ότι η αγάπη δεν σταματά στις δυσκολίες και ότι τα λάθη είναι μέρος της ζωής.

Κάθε μικρή πράξη φροντίδας που δείχνετε στον εαυτό σας δημιουργεί ένα ισχυρό μήνυμα για τα παιδιά σας: ότι αξίζουν να αγαπούν τον εαυτό τους όπως κι εσείς μαθαίνετε να αγαπάτε τον δικό σας.

Θυμηθείτε, δεν είστε μόνοι σε αυτό το ταξίδι. Είστε μέρος μιας γενιάς γονέων που παλεύουν, που πέφτουν και σηκώνονται ξανά. Κάθε μέρα που προσπαθείτε, διδάσκετε κάτι ανεκτίμητο. Ότι η αλλαγή είναι εφικτή, ότι η αγάπη είναι ισχυρή, και ότι κάθε μέρα είναι μια νέα ευκαιρία.

Εσείς είστε το φως που χτίζει το μέλλον. Και αυτό το φως είναι αρκετό.

Αποτελεσματική Γονεϊκότητα: Στρατηγικές Χωρίς Τιμωρίες για Παιδιά 2-8 Ετών

Παρακολουθήστε τώρα!